Prezentacja twórczości dwóch grochowskich teatrów: w dniu 6.10 /sobota/ o godz. 19.00 spektakl Kwiaty zła Teatru Akt, a 7.10 /niedziela/ o godz. 19.00 spektakl Sted go grupy Grochów Grochów.
Wstęp wolny, pierwszeństwo wejścia będą miały osoby, które dokonają rezerwacji mailowo: kontakt@teatrakt.pl
Grochów poetycki to próba połączenia dwóch rodzajów aktywności artystycznej: poezji i teatru. Tym razem nie będą to recytacje wierszy, teatr deklamatorski, żywego słowa. Zaprezentowane zostaną spektakle teatralne inspirowane głównie poezją, a następnie przetworzone w akcję plastyczną, teatralny znak, poezję wizualną. Efektem tego będą widowiska w dużej mierze pozbawione słowa, wizualne, dla których poetyckie słowo jest „echem proszącym cień do tańca”. Zadanie nieco karkołomne, lecz odwołujące się do liryczności poezji oddawanej poprzez obrazy, dźwięki, muzykę i ruch.
W krótkim cyklu zaprezentują się warszawskie teatry : Teatr Akt / spektakl Kwiaty zła na motywach wierszy Charlesa Baudelaire /, grupa Grochów Grochów Sted go /na motywach twórczości i życia Edwarda Stachury /.
To okazja obejrzenia spektakli opartych na tekstach poetyckich, rzadko realizowanych w teatrze. Wybrane wiersze stanowią idealne tworzywo dla teatru ruchu i plastycznego obrazu.
Siła iluzji tworzona przez teatr ruchu i pantomimy pomoże widzom dotrzeć do świata niewidzialnej nierzeczywistości poezji „mowy bez słów i słowa bez mowy”.
Grochów poetycki współfinansowany jest przez m.st Warszawa
Dzielnicę Praga-Południe.
TEATR AKT KWIATY ZŁA
Poezja Charlesa Baudelaire’a, głównie zbiór Kwiaty zła, urozmaicona o teatralne środki wyrazu i ekspresji artystycznej będzie próbą ukazania piękna w rzeczach, które na pierwszy rzut oka piękne nie są. Wizje spektaklu odzwierciedlą poszukiwanie sensu sztuki, roli artysty w odkrywaniu sacrum, odkrywanie absolutnego piękna w świecie ?spleenu i ideału? poety. Wrażenia artystyczne dopełni lokalizacja miejsca przedstawień / siedziba Teatru Akt na zapuszczonych terenach Olszynki Grochowskiej /, współgrająca z turpistyczną poetyką wierszy. Spektakl w konwencji teatru ruchu z dodatkiem muzyki i plastyki obrazu. Punktem wyjścia spektaklu będzie zdarzenie u schyłku życia Charlesa Baudelaire’a, kiedy w marcu 1866 roku upada w kościele Saint-Loup w Namur w Belgii. Następstwem tego wypadku jest częściowy paraliż i niewyraźna mowa z zachowaniem jasności umysłu. Ta egzystencja ciągnie się jeszcze rok w zakładzie leczniczym w Paryżu. Rok z życia Baudelaire’a to cierpienie, na które można spojrzeć przez pryzmat twórczości; „Cierpi pan to prawda; ale kto wie , czy to cierpienie nie stworzy pańskiej wielkości i czy nie jest panu równie potrzebne jak innym-szczęście? / wypowiedź Madame Cosmelly z noweli Panna Fanfarlo/.
Kreacja zespołowa Teatru Akt
Występują: Agnieszka Musiałowicz, Marta Suzin, Marek Kowalski,Tomasz Musiałowicz, Janusz Porębski, Krzysztof Skarżyński
Muzyka: Robert Jędrzejewski
Reżyseria świateł: Adam Sztorc
Obsługa muzyki: Heniek Małolepszy
Kurator spektaklu: Marek Kowalski
Współpraca plastyczna: Urszula Kubicz – Fik. Julie Esther
GROCHÓW GROCHÓW STED GO
Dalsze poszukiwania w dziedzinie teatru ruchu i szukanie kontekstów lokalnych doprowadziły grupę teatralną GROCHÓW GROCHÓW do twórczości Edwarda Stachury.
Poeta, pisarz, pieśniarz i wędrowiec przez wiele lat związany był z Grochowem, aczkolwiek czuł się obywatelem świata i jego ojczyzną mogła być Polska, Francja, a nawet Meksyk / sted to po norwesku miejsce, miasto tam, gdzie Stachura był, tam było jego miejsce /. W swojej twórczości zadawał pytanie o sens życia, twórczości. Według niego, poezja zmierzająca ku prawdzie musi być dopełniona życiem, powinna się urzeczywistniać poza kartką papieru i rzędami wersów. Wszelka poezja pisana jest poezją abstrakcyjną, poezja konkretna to poezja niepisana, po prostu całe życie. Stąd może przekonanie Stachury, że poezja urzeczywistnia się nie tylko za pomocą słowa, ale także tańca, ruchu, muzyki. Wymagał, by słowo przechodziło na drugą stronę i stawało się ciałem: żywym lub martwym. To jego maksymalne, nieumiarkowane i zachłanne ?zaglądanie pod powierzchnię?, cudne manowce, widok nad widoki, zjawa realna, biała lokomotywa, kropka nad ypsylonem, gałązki jabłoni to było poszukiwanie swojego miejsca na ziemi, którą tak opiewał swoim pisaniem.
Poszukiwania doprowadziły go do stopniowej depersonalizacji zarówno w twórczości, jak i w życiu. To droga rozmowy ze swoim sobowtórem, swojego pomniejszania, by sobą nie przesłaniać i zobaczyć więcej, doprowadzenia do bezosobowego ?się?, zastąpienia ?człowieka-Ja przez człowieka-Nikt, doprowadzająca do przemiany świadomości i przekroczeniu egoizmu poprzez zatracenie. Jego teksty dowodzą niezłomności, nie zmieni może świata, ale i świat go nie zmieni.
Skazany na męki nie do wytrzymania, nie do udźwignięcia przez żadnego ze śmiertelnych mówi nam ? Byli tacy, co rodzili się. Byli tacy, co umierali. Byli też i tacy, którym to było mało. ?
GROCHÓW GROCHÓW nie zachłyśnie się słowami, nie są one nigdy tym, co próbują opisać. W dużej mierze obraz i ruch będzie opisem nieśmiertelnego życia.
Komu w drogę, temu teraz.
Niech żyje życie!
występują: Anna Ługowska, Dorota Mrozowicka, Dominik Muraszko, Heniek Małolepszy, Marek Wasilewski, Marta Szuchnicka, Mirek Barbachowski, Mirella Kurkowska, Monika Kowalska
muzyka: Robert Jędrzejewski
światło: Krzysztof Skarżyński
stedopis: Marek Kowalski
opieka artystyczna: Marek Kowalski, Tomasz Musiałowicz